HAPİS

Bazen imkansız olmak ister insan,
Uğrunda savaşmaya değer tek şey olmak.
Bazen kül olup gitmek ister,
Sessiz , kedersiz, durgun bir ecel...

Anlamıyorum gerçekten,
Nasıl olurda gözünün yaşına kıyamazken,
Sel oluşuna tanık oldum,
Tek kelime etmeden...

Sensiz yaşamım nedensiz,
Boynumda Azrail,
Kafamda son cümlem gaipten.
Demem lazım tereddütsüz.
“Korkmuyorum Ölmekten!”

İşte gözlerimi sana son yumuşum.
Varlığımın biçare anı gözlerinde kayboluşum.
Umrunda mıdır acaba yangından evvel kül oluşum?
Gitmeni istedim güya mesut olurmuşum.

Gel…
Gel ki rahatlasın ızdırap dolan vicdanım
Gel ki bitsin bu ömür çürüten hicranın.
Hakim kalemini kırsa da aşkımızın,
Boşver, sensin sahibi bu ebedi sevdamın.

Kalbim öksüz, ellerim kaldı yetim.
“Elveda” derken bile kalmaktı niyetim.
Gözlerin kelepçem, gözyaşın esaretim.
Günahına da razıyım, kokundur kefaretim…

 

                                     -M.Selman Dedeakay